Yedioluk Tarihi

Yedioluk (Şehmir) Köyü, Adıyaman merkeze uzaklığı 34 km dir. Malatya yolunun 23. km sinde doğuya doğru ayrılan yoldan 11 km daha yol kat ettiğiniz zaman gittiğiniz köy Yedioluk (Şehmir) Köyüdür. Bu güzel köyümüz ormanlık bölgededir. Bağtepe (Haşikan) mezrasıyla beraber 42 hanedir. Toplam nüfusu 257. Köyün ilkokulu mevcut ve bir öğretmeni var. Öğrenci sayısı 30 dur. Köyün esas geçim kaynağı hayvancılıktır. Ancak ormanlık bölge olduğu için hayvancılık yasaklandığından, köylü geçim kaynağı olarak, ufak, düz ve kolay ekimi olan tarlacıklarına tütün, diğer yokuşlu zor arazilere de bağ ekerek geçimini sağlamaktadırlar. Köyün içme suyu yetersiz. Yer altı şebekesi mevcut değil. En büyük sorunlarından biri de köy yolunun 5 km lik kısmı stabilize ve bozuk. Köyün muhtarı M. Ali TİTİZ. Köyün yerleşik tarihini de bu köylü olan Mahmut ARSLAN ‘ dan öğrendik. Anlattığına göre Yedioluk (Şehmir) Köyünün tarihi şöyle; “Büyüklerimizin geçmişte kendilerinden dinlediğim kadarıyla, köyümüzün Mir adıyla anılmasının sebebi, o dönemdeki aşiret beyleri Mir adıyla anılıyormuş. Mir Bey oymağıyla beraber Suriyenin kuzeyinde bulunan “ Baraz ” denilen bölgeden konargöçer usulüyle Adıyaman bölgesine gelmişler. İlk konak yeri bugünkü Kömür Beldesi oluyor. Mir Bey yazın Celikhan – Bulam Çolisızık dedikleri mevkide bulunan Mir çeşmesinin başına konarmış. Kışın bugünkü Kömür Beldesine inermiş. Kışın Kömür ’e dönerken tahminen 1400 lü yıllarında şu anda Yedioluk (Şehmir) Köyünün bulunduğu Hamam Çeşmesi dediğimiz bölgede konarlar. O zaman o bölgede yerleşik bulunan Şakiran Köyü bulunurmuş. O zamanlar buraların ağası olan Şakir Ağa, Mir Bey’in Hamam Çeşmesinin bulunduğu bölgeye konduğunu duymuş. Bu konaklamanın geçici veya kalıcı olduğunu öğrenmek için Mir Bey’e kendi oymağından kırk kişilik atlı bir grubu gönderiyor ve bu grup Mir Bey’e misafir oluyor. Mir Bey, Şakir Ağa’nın kırk kişilik elçi vasıflı adamlarını en iyi bir şekilde ağırlar. Altın kaşık ve tabaklar içinde her bir misafirinin önüne pirinç pilavı üstüne birer kuzu kelesi koyar ve en iyi şekilde misafirlerini ağırlıyarak misafirperverliğini gösterir. Mir Bey, çok zengin ve güçlüydü. Şakir Ağa, Mir Bey’in bu zengin ve ihtişamlı görünüşü bir o kadar da barışseverliği olan bu beyin karşısında adeta büyülendi ve etkilendi. Şakir Ağa, bu zengin ve yiğit olan Mir Bey’in daimi kalmasının kendi menfaatine olacağını düşünerek daimi kalmasını uygun görmüştür. Mir Bey ondan sonraki yıllarda o mevkiyi köy edinir ve ismi Şehmir olarak kalır. Mir Bey’in ölümünden sonra çocuklarından Şeyho aynı yerde kalır. Hamza ile Kom bugünkü Kömür Beldesi’ne dönerler. Şeyho’nun çocukları aynı yerde kalırlar. Şeyho’nun çocuklarından biri Şeyinkan bugünkü adı Doğanlı Köyüne yerleşir. Bubo adındaki oğlu Büyükan’a bugünkü adıyla Bağlıca Köyüne yerleşir. Bir diğer oğlu olan Kerivo ise Kerikan’a bugünkü adıyla Gökçay Köyüne yerleşir. Mir Bey’in oğlu Şeyho’dan dolayı bu köy Şehmir olarak anılır.’’ Yedioluk (Şehmir) Köyünde Apaziz (Azizdede) türbesi olduğundan dolayı, her yıl Mayıs ayında binlerce insan anmak amaçlı olarak buraya gelmektedir. Bu yılki 44. ölüm yıl dönümünde de on bin civarında insan Pazar günü bu türbeyi ziyaret ederek kurbanlar kesti. Bu güzel köyümüz mağdur olmasına rağmen bünyesinden nice mühendisler, doktorlar, öğretmenler, avukatlar ve zengin iş adamları çıkarmıştır. Temennimiz o dur ki bu kişilerin şöyle bir arkasına bakıp kendi güzel köylerine her açıdan faydalı olmalarıdır.