Beykoz Tarihi

Marmara Bölgesi’nde, İstanbul İli’ne bağlı bir ilçe olan Beykoz, batısında İstanbul Boğazı, doğusunda Şile, kuzeyde Karadeniz, güneyinde Ümraniye, güneybatısında Üsküdar ile çevrilidir. Boğaziçi’nin Anadolu yakasının kuzey kesiminde yer alan Beykoz’un, aynı zamanda Karadeniz’e kıyısı bulunmaktadır. Deniz seviyesinden 240 m.ye kadar yükselen ilçenin ormanlık ve engebeli bir arazi yapısı vardır. Bu arazi Riva, Küçüksu ve Göksu dereleri ile bölünmüştür. Akbaba, Dereseki, Karakulak, Sırmakeş, Deli Osman, Kaymakdonduran, Soğuksu, Kestanelik Beykoz’un önemli içme sularıdır. Anadolu Hisarı ile kandilli sırtları arasında uzanan Büyük Göksu, yüzyıllar boyunca yerli ve yabancı pek çok kişinin ilgisini çekmiştir. Edebiyatta, musikide, folklorda kendisine özgü bir yer edinmiştir. XIII.yüzyılda yaşamış P.G.İnciciyan’dan öğrenildiğine göre; Göksu Aretae veya Enerete ismi ile tanınıyordu. Küçük Göksu ise Nablidikom ismi ile biliniyordu. XX.yüzyılın başlarında Göksu’da derenin çevresinde bir takım imalathanelerin kurulması Göksu’nun özelliğinin yok olmasına neden olmuştur. Yüzölçümü 396 km2 dir.