Resimler
Videolar
Haberler
Yazılar
Replik Düplik
Kuruluşlar
Benim Dünyam
Kayıt Ol
Oturum Aç
Genc Wertherin Solugu
Yazı Yaz
733
4681
Makale
Yorum Yaz
Yazdır
Tavsiye Et
18.5.2013
0 yorum
1381
okuma
Genç Werther’ in soluğu
‘’ O gün bugündür güneş, ay ve yıldızları kendi hallerine bıraktım; onlar işlerine bakıyorlar; ne gündüz ne gece olduğunun farkındayım artık ve bütün dünya çevremde kaybolup gidiyor’’
Goethe - Genç Werther' in Acıları
Karamsarlık, umutsuzluk, vazgeçişler çok tanıdık bir ruh hali. Günümüz insanının sıkça yaşadığı, hiç bitmeyecekmiş gibi hissedilen ruhsal durumun dile getirilişi. Genç Werther yalnız değil. Bu ruhsal çöküntü, ne yaparsam yapayım hiçbir şey düzelmeyecek kaygısının bir üst seviyesi. ‘’ Bütün dünya çevremde yok olup gidiyor’’ ve seyrediyoruz gidişini. İnsanlar tükeniyor, tükendi. Çok mu karamsar oldu? Karamsar olduğunu bilmek bu olgunun gerçeklik değerini azaltır mı?
Birbirinden uzaklaşan, kopan, soyutlanan insanlar .Bütün dünyanın çevresinde kaybolup gittiğini düşündüren ‘’ her şeyden vazgeçiş’’ noktasıdır. Ay’ı Güneş’ i kendi haline bırakan bir vazgeçiş. Kendi kontrolünü çekip alan, yönlendirmekten vazgeçen, bir nevi spontane bir yaşama geçiş. Plan yok, ideal yok, tasarlama yok, hayal yok, kendi varlığını tamamlayacak ruhsal yapıtaşlarından yoksun her şeyi kendi haline bırakan bir vazgeçiş.
Gençliğe bakıyoruz; üstleneceği sorumluluklara hazırlık aşamasında, belki bu hazırlığı da tamamlamış ama sosyo- ekonomik nedenlerle yeni bir hayata başlayamıyor. Yetişkinler ise; bu aşamayı geçmiş üstlenmiş sorumluluklarını ama sorumluluklarının yükünden şikayetçi. Genç, yaşlı tüm insanlık bir tükenme ile karşı karşıya. Salgın bir hastalık gibi bulaşan tekillik. Acaba ben kaygısı mıdır bu amansız hastalığa yol açan? Dikkat edersek ben kaygısı taşımayan elcil davranışlar gösteren bireylerde de görülüyor tekillik ve umutsuzluk.
Şablon hayatlara dönüştü tüm hayatlar. Öznellikten, özgülükten yoksun, farklı amaçlarla yola çıktığını sanan ve bu farklılığın kendine özgü olduğunu düşünen hayatlar. Üzerinde düşününce benzerlikler öznelliği yok edecek düzeyde. Doğar büyür yaşlanır ölür temel halkalarına bir bakıma yeni halkalar eklendi. Okula gider, okula gider, okula gider, iş bulur, çalışır, evlenir çocuk sahibi olur, kazanır, kaybeder, istifa eder, kovulur, emekli olur hastalanır ölür. Görünüşte sevimsiz bir zincir. Açıkçası görünmeyeni sevimlidir dersem umutlandırmış olurum, bunu yapmak istemiyorum. Sevimsizliğiyle baş başa sadece yaşamanın zorluklarına katlanılan bir süreç ve bitim.
Belki bu halkaların şekli ya da oluş zamanları bu süreçte değişiyor ama yaşanılanlar hep aynı. Sahip olunan hayat bu zinciri sunar, peki insan ne ister? Farklı olmak, başka olmak, kendine özgü olmak ister de halkalar aynı şekilde birbirine ekleniyorsa başkalık ve farklılık adına ne yapmış olur? Hem farklılık ya da başkalık isteği herkeste görülmez diyerek geçmiş yazılarımdan birindeki farkındalığa da temas ederek geçiyorum. Farkındalık kendine özgülüğü getirir ama çok şey götürür.
Akla gelen başka bir soru günümüz insanına mı özgüdür bu umutsuzluk ve karamsarlık; Genç Werther' den bir tane mi vardı yoksa günümüzdeki gibi çoğunluğu mu oluşturuyordu? Bilgi ve farkındalık düzeyine sahip insanlar arttıkça bu oran da artmaktadır. Modern çağın hem kazandırdığı hem de insana kaybettirdiği bir oluştur farkındalık. Kendine yaklaştıkça bir o kadar uzaklaşan doğasıyla yaşamı birbirinden bağımsız şekilde ilerleyen insanoğlu; ne yazık ki, tarımsal dönemdeki doğal yaşam halinde kendiyle ve çevresiyle barışıkken, gitgide doğal yaşamdan koptukça kendi doğasına yabancı bir çevreye uyumsuzluk göstermektedir. Doğaya dönmek bu sorunu çözer mi? Çözmez. Artık çok geç. Sürüp giden bu yaşam tarzı insan doğasını yeniden şekillendirmişken, kendimize yaklaştığımızı sanıp bir o kadar uzaklaşmışken artık çok geç. Bu konuda da karamsarım. Genç Werther’ in ruhuyla bütünleşmiş halde yazıyorken, çevremde bir çok Genç Werther soluk alıp veriyor Ay’ı Güneş’ i ve yıldızları kendi haline bırakmışken karamsar olmamak elde değil. İnsanoğlu hiç de karmaşık bir yapı değil, hemen herkesin tek bir amacı var, birçok yol da denenir bu amaç için ve ne yazık ki hemen hemen tüm insanlık başarısızlığa uğruyor. Bir yerlerde bir yanlış yapıyoruz bu kesin ve bu yüzden hayat zincirimizin halkalarına mutluluğu bir türlü ekleyemiyoruz.
Figen YILMAZ
Beğen
Beğenme
Tavsiye et
Rapor et
Yazdır
1381
Yer
Makale
18.5.2013
1
kişi beğendi
0
kişi beğenmedi
Etiket
---
Kaynak
Yorum yapabilmek için
Üye Olun
veya
Giriş
yapın
Figen Yılmaz
adlı kullanıcının
diğer yazıları
Kim Şiir Okuyacak
Eyyüp Azlal
249 okuma
Şair Nabi Üzerine Bir Saat
Eyyüp Azlal
176 okuma
Harran'ın Yıkılışı
Eyyüp Azlal
242 okuma
Gece Uzun Hikâye Uzun
Eyyüp Azlal
230 okuma
Tolstoy Müslüman Değildir
Eyyüp Azlal
254 okuma
Deprem Hafızası
Eyyüp Azlal
350 okuma
Depremi Ben Yaşadım
Eyyüp Azlal
242 okuma
Mavi Marmara'yı Unutmayacağız
Eyyüp Azlal
249 okuma
Bir Şairi Kim Dinler
Eyyüp Azlal
341 okuma
Çilingir Mi Bilim İnsanı Mı?
Eyyüp Azlal
352 okuma
Paflagonya
Tekin Gün
2552 okuma
Bey Sarayı / Bursa
Tekin Gün
947 okuma
Ulu Cami - Bursa
Tekin Gün
1227 okuma
Mysia
Tekin Gün
1485 okuma
Amnistos
Tekin Gün
495 okuma
Birşeyler yaz
Sadece Ben
Bağlantılarım
B.Bağlantıları
Herkes
Yazıyı Mootol duvarına paylaşmak için
üye ol
veya
giriş
yap
http://www.mootol.com/Yazi733/genc-wertherin-solugu
Adınız :
Gidecek E-posta :
Gönder
Tanıdıklarını haberdar etmek için
üye ol
veya
giriş
yap
Adınız :
Rapor nedeni :
Rapor et
Yazı içeriğini rapor etmek için
üye ol
veya
giriş
yap